wpisy na blogu

To co się wydarzyło dzisiaj ciężko mi wogóle opisać bo jak żyję czegoś takiego nie widziałam.  O 22 zaczęło wiać,  niebo zaszło czarnymi chmurami i z oddali słychać było głuche,  jakby rozproszone grzmoty.  Z minuty na minutę robiło się coraz groźnej.  Za chmurami strzelały pioruny z taką częstotliwością,  że pomyśleć można by że to stroboskop. Wiatr już nie wiał,  on dął, unosząc różne przedmioty ponad ziemię i kładąc czubki drzew zupełnie na gruncie...  Potem lunęło. Przed oknem pojawiła się ściana deszczu widoczna lepiej w świetle błyskawic. Huk i złamany klon przed moim blokiem.  Na ulicy zgasł światła.  Najpierw kilka potem już cała ulica toneła w ciemnościach.  Karetki jeździły w tą i z powrotem.  Pomyślałam o dachu.  Dziś skończonym.  Napisałam do G.,  że mam nadzieję,  że nie widziałam mojej dachówki dziś po raz ostatni.  Odpisał,  że będzie dobrze. O wpół do pierwszej w nocy dostałam kolejnego smsa,  że dachówka jest na miejscu i blaszak też stoi, że mogę spać spokojnie. Pojechał i sprawdził. Widać też go to trapiło.  Chyba oboje odetchnęliśmy z ulgą... (fot. pożyczone - moje miasto na chwilę przed...)